تاریخ زندگانی دنیا در خانه کوچک و محقر خویش از ابتدا میزبان سلطه گرانی بوده که انسان را گرگ انسان دانسته و روابط میان یکدیگر را بر اساس رقابت و حرص و کینه سامان داده اند. این جور آدمها آنقدر بر سر قدرت و ثروت و منفعت بیشتر با یکدیگر میجنگند که دست آخر روی صاحب خانه را سیاه میکنند تا جایی که دنیا آرزو میکرد هیچگاه چنین موجوداتی را در پهنه گسترده خویش جای نمیداد.
در مقابل این موجودات اما، انسانهایی زاده شدند که رسالت خود را بر مبارزه با این نگاه و مختصات زندگی بنا نهادند. آنها تلاش کردند تا تاریخ را طور دیگری روایت کنند و دنیا را از شرمندگی درآورند. در میان خود رقابت بر سر قدرت و ثروت بیشتر را برانداختند و با پیروی از معبود خویش، رنگ عشق و مهر و محبت بر این دنیای تیره پاشیدند. در این نگاه حرص و طمع انسان نه برای خود که برای هم نوعان است و میشود مصداقی از آیه عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمومنین رئوف رحیم... نور حب خدا چنان بر دلهای آنان تابیده که برای غم و شادی بندگان خدا به تکاپو میافتند. هنگامیکه غصهای بر قلوب مومنان چیره گردد از آنچه دارند میگذرند تا مسرت را جایگزین سازند؛ تا جایی که حتی از بزرگ ترین سرمایه وجودی یعنی جان خویش میگذرند تا که سرانجام به لقای معشوق حقیقی دست یابند.
اینها قصه نبود بلکه حکایت آشنای این روزها از دلیر مردان و زنانی است که در فلسطین با نثار خون خویش در راه آرمان الهی، حق مظلوم را مطالبه میکنند. از همین خونهاست که ارادهها خلق میشود و همانا ارادهای که از خونهای بر زمین ریخته مظلوم ولادت یافته باشد شب و روزش وقف مبارزه با ظالم است. راستش را بخواهید سلطه گران صهیونیست هیچ وقت محاسبه این قسمت ماجرا را نمیکنند. آنها خون بر زمین ریخته شده را پایان درگیری دانسته و با کشتن زن و مرد و کودک و کاهش کمیت مبارزان به دنبال هموار ساختن راه پیروزی هستند. القصه دل شان به ابزارهای پیشرفته جنگی گرم است و بدین منظور بود که فاتحانه رجز نابودی حماس و کوچ دادن اجباری هزاران فلسطینی میخواندند. غافل از آنکه من جاء بالحسنه فله عشر امثالها؛ از هر جانی که در راه خیر فدا میشود ده جان دیگر زاده میشود. این جنگ، جنگ ارادههاست نه جنگ عدد و کمیت که با عقل حسابگرانه قابل پیش بینی باشد. ما این روایت از فلسطینیان را فقط نشنیده ایم بلکه چشیده ایم؛ مگر یادمان رفته روزی که صدام نیز با دلگرمیبه ابزارهای ظاهری قدرت وعده فتح سه روزه تهران داد اما مومنین به تاسی از ارباب شان سیدالشهدا جان خویش را در راه لقای الهی فدا نموده و صدام را در تصرف یک وجب از خاک میهن ناکام گذاشتند. و همانا آنها مصداقی از عبارت زیارت اربعین شدند که بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله و حیرت الضلاله؛ که نشان میدهد خاستگاه مبارزات ما جائیست در کربلا و روز عاشورا...
یادداشت نویسنده - منتشر شده در شماره 297 نشریه فتح :